Intussen bij de Voorzitter Ondernemingsraad

Op maandag 16 maart werden de scholen gesloten, nadat eerder horeca, kapsalons, schoonheidsspecialisten en sportscholen dicht moesten. Handen schudden deden we al niet meer en we gingen naar een ‘1,5 meter-samenleving’. We liepen en lopen met een grote boog om elkaar heen. Een bizarre situatie.

Stel je eens voor dat je zoals ik vier dagen werkt, als raadslid in de gemeente Hoorn ongeveer drie avonden per week van huis bent, je tussendoor met twee kinderen van en naar sportverenigingen gaat en een partner hebt met een eigen praktijk op twee locaties. Het is gewoonlijk een bezige boel bij ons thuis. Tot maandag 16 maart…ineens viel het stil, we zaten thuis. Ik ben in 20 jaar niet zoveel thuis geweest als de afgelopen periode. Het was even wennen, maar al snel ontstond er een bepaalde routine van oude sportwedstrijden kijken, spelletjes spelen en natuurlijk als docent maatschappijleer de actualiteit volgen.

Het harde werken van de mensen in de zorg. De eenzaamheid die de quarantaine in verpleeghuizen en andere residentiële instellingen met zich meebrengt. Dat heeft mij erg aangegrepen. Wie verliest straks zijn baan door faillissement van een bedrijf en hoe vangen we dat als samenleving met elkaar op? Hoe gaan we om met mensen die al op afstand stonden en nu wellicht op een nog grotere sociaaleconomische achterstand belanden? Het raakt ons allen! Laten we nu, maar ook straks oog voor elkaar hebben en elkaar een handje helpen.

Het werk dat uit de ondernemingsraad voortkwam, pakten we snel weer op en al snel vonden we  daar onze weg in. Na een dag had ik met Peter Kroes (secretaris ondernemingsraad) een eerste overleg via Teams en al snel volgde overleg met de gehele ondernemingsraad (OR). Juist in deze tijd is het goed om elkaar op te zoeken, via de telefoon of via een programma als Teams. Dat doet de OR met het College van Bestuur (CvB) en met de Raad van Toezicht (RvT) van het Regio College. In beide gesprekken hebben we het over actuele vraagstukken waar we zorgen over hebben zoals: hoe is het met onze studenten? Krijgen ze het schoolwerk wel af? Wat doet het met de betrokken docenten? Maar ook vragen als: hoe verder te gaan na de zomervakantie? Hoe gaat ons onderwijs eruit zien? Kunnen alle docenten en medewerkers naar school komen en daar op een veilige manier werken? Moeten onderwijsprogramma’s worden aangepast? 

De OR heeft voor al deze vragen het CvB geadviseerd om een Taskforce Onderwijs op te richten, zodat er een centrale aansturing is voor de problemen die wij nu al kennen en die straks op ons wachten. Het kan niet zo zijn dat docenten meer lessen gaan verzorgen omdat de klassen kleiner zijn. We gaan uit van een werkverdeling zoals deze is afgesproken in de CAO. Het professioneel statuut beschrijft dat de onderwijsinhoud aan het team is. We verwachten dan ook dat oplossingen in de onderwijsteams worden besproken. De OR zal waken voor al te veel optimisme in de werkverdeling.

Wat er ook in een organisatie speelt, wat zich in de samenleving ook afspeelt en welke crisis er gaande is, het onderwijs heeft laten zien dat het van grote maatschappelijke waarde is. Dat wisten wij natuurlijk al lang. Een ding is zeker. Het nieuwe schooljaar gaat over niet al te lange tijd starten; we gaan onze studenten dan op een passende manier ontvangen. Ik kijk ernaar uit om ze weer te zien!

Jeroen van der Veer
Voorzitter van de ondernemingsraad