Intussen bij teammanager Passend Onderwijs

Gevraagd om een stukje te schrijven over mijn belevingen tijdens deze bewogen tijd. Tjonge zo een schrijfster ben ik niet dus waar ga je beginnen. Laten we beginnen bij 1 maart bij mijn start als teammanager bij team Passend Onderwijs. Eindelijk als getogen Zaanse werken in de Zaanstreek na 19 jaar (grotendeels) werkzaam te zijn geweest bij de buren in Amsterdam. Na twee intensieve weken van kennismaken was daar de persconferentie en zaten we letterlijk thuis. Ineens met man en kinderen werkend aan de keukentafel. Zo liepen ineens privé en werk letterlijk in elkaar over. Passeerden we elkaar met laptops op de trap om van videocall naar juf of meester over te schakelen.

Ondanks dat ging het inwerken en de kennismaking met vele collega’s onverminderd door. Er was fysieke afstand, maar ik ben in het team Passend Onderwijs warm opgenomen in hun midden. Wat mooi dat ik zo diepgaand en snel kennis heb mogen maken met mijn team. Wat trots dat ik zo snel een inkijk kreeg in hun werkzaamheden en hun enorme inzet om de begeleiding op afstand vorm te geven en de teams te ondersteunen waar ze kunnen. En zo maak je ook kennis op allerlei andere vlakken. Zo weet ik van bijna iedereen hoe hun huiskamer, tuin of zelfs slaapkamer eruit ziet. Heb ik prachtige kinderen voor de lens zien verschijnen tijdens een call. Kennismaken 2.0 en soms in de hoogste versnelling.

Dit gold niet alleen voor mijn eigen team. Maar zo weten ook sommigen collega’s, die ik nog nooit fysiek heb ontmoet, dat ik op de vrijdagmiddag graag gin-tonic drink sinds onze virtuele borrel. Hebben velen ook kennisgemaakt met mijn man of kat die toevallig in beeld liep of een dochter die lunch kwam brengen.

Ik kijk uit naar de volgende fase, het weer gedeeltelijk fysiek aanwezig kunnen zijn en het gevoel van de school en de studenten. Want dat mis je als teammanager. Je hebt het over de studenten en over alle inzet voor hun welzijn maar ik mis hun fysieke aanwezigheid: de slungels op de gang, de prachtige schoonheden die in een groepje langs het raam van mijn kantoor trekken.

Ondanks dat ik maar twee weken fysiek aanwezig was op het Regio College voel ik mij nu na drie maanden onderdeel van de school. Dank daarvoor aan alle collega’s die dit bewerkstelligd hebben.

Tot snel en pas goed op elkaar.

Carolien Otjens